zajmowała sobie czas, siedząc w starbucksie z wielkim kubkiem pierniczkowego latte, przeglądając jakieś duperele na fejsbuku w ajfonie.

pewnie nie zdążyła przejrzeć wszystkich nagich foci willa, który właśnie sie tutaj zjawił z kubkiem mocnej, czarnej kawy. widać było, że jest zmelanżowany do szpiku kości, bo pewnie był świeżo po pielgrzymce po klubach, po czym skończył swoją podróż na domówce u voldemorta, gdzie zszedł, a dzisiejszy piękny ranek/południe powitał z ogromnym bólem głowy. wyglądał trochę jak żywe zwłoki, co nie ujmowało mu seksapilu xd - siema lottie - wychrypiał przepitym głosem - sorry, że się spóźniłem, ale totalnie o tobie dzisiaj zapomniałem - pewnie mieli mieć dzisiaj randkę soro są ze sobą. no, chyba,że jeszcze nie są ze sobą, wtedy olewczy tekścik williama był z pewnością bardziej strawny ;p

odłożyła telefon na stolik, zaszczycając williama niezbyt przychylnym spojrzeniem, skoro się spóźnił, a na dodatek wyglądał jak brat bliźniak voldemorta. w zasadzie mają podobne profile, więc ich pokrewieństwo jest całkiem prawdopodobne. i zarządzam, że jeszcze razem nie są, żeby nie wszystko było gotowe. wyprostowała się więc, kiedy usiadł vis a vis niej, marszcząc idealnie wyregulowane brwi i lustrując go wzrokiem - domyśliłam się. siadaj i mów czego ode mnie chcesz, bo nie wiem czy twoja zmelanżowana i kompletnie tępa i pozbawiona logicznego myślenia głowa zdaje sobie sprawę z faktu, że to ty mnie tu wyciągnąłeś. a potem zapomniałeś - zakończyła dobitnym tonem, odgarniając włosy z twarzy - mów.

uniósł wysoko brwi, patrząc się nieco ponad czubek jej głowy, próbując sobie przypomnieć motyw, dla którego znalazł się tutaj, a nie wylegiwał się zamiast tego w łóżku, przy którym najprawdopodobniej stałoby wiadro z wodą - aaa...myślałem po prostu, że spędzimy razem przyjemne popołudnie, zwieńczone małym co nieco u mnie w domu, jednak chyba nie jestem dzisiaj w stanie do niczego, wybacz - uśmiechnął się lekko i trochę krzywo, ponownie urzekając ją swoją szczerością - mam nadzieję, że się nie gniewasz. wciąż możemy przecież...porozmawiać - powiedział i westchnął ciężko, jakby ów rozmowa miała być w pakiecie z torturami. jednak mimo wszystko william cieszył się, że ją widzi.

-małe co nie co możesz zafundować sobie sam jak wrócisz do domu. prawdopodobnie jak zwykle - pokręciła głową w celu dodania swoim słowom jeszcze większej wiarygodności, którą i tak zapewniał ton głosu i chłodne spojrzenie lottie, kierowane w stronę williama. zastanawiała się po co w ogóle tu przyszła, jednak nie mogła znaleźć ku temu sensownego powodu, więc zrzuciła to na karb nadmiaru czasu. założyła nogę na nogę, machając nią nieznacznie, zdradzając rosnąc zniecierpliwienie - więc porozmawiajmy - spojrzała na zegarek - przez pięć minut. jeśli mnie niczym nie zainteresujesz, spadam, a ty będziesz mógł przenieść się na zaplecze na małe co nieco z tamtym kelnerem, bo nie odrywa od ciebie wzroku - wskazała na niego nieznacznym ruchem głowy.

- ale z ciebie wredna jędza - przyznał, mrużąc oczy, kręcąc głową z dezaprobatą - skoro moje towarzystwo tak na ciebie działa, to po co przyszłaś? chyba nikt cię do tego nie zmuszał, hm? - zapytał, mocząc usta w kawie. kiedy lottie wspomniała o kelnerze, który rzekomo lampi się na williama, to ten posłał mu zalotny uśmiech i puścił w jego kierunku oczko, dzięki czemu ów kelner spojrzał na niego jak na idiotę i schował się za filarem - jak tak cię boli to, że nie chce mi się dzisiaj ciebie pukać, to wystarczy powiedzieć, może za chwilę wrócą mi siły - chyba naprawdę myślał, że o to jej chodzi ;d w każdym razie zerknął na zegarek, by upewnić się, że 5 minut jeszcze nie minęło.

-a z ciebie frajer z przerostem ego - odcięła się, krzyżując ręce na piersi i na moment odwracając wzrok. stłumiła śmiech, widząc biednego kelnera, chowającego się za filarem, powracając spojrzeniem do williama. napisałam daxa, a później othella. ha ha - oh, nie trudź się. pewnie sama załatwiłabym to lepiej niż ty, więc.. - wzruszyła ramionami, popijając swoją kawę z ogromnego kubka - poza tym nigdy mnie nie 'puknąłeś' - tu wykonała charakterystyczny gest, sygnalizujący cytat - więc nie wiem o czym w ogóle mówisz - zakończyła, zbierając ziarenka cukru ze stolika palcem wskazującym.

kiedy został nazwany frajerem z przerostem ego, uśmiechnął się łobuzersko, acz słodko zarazem i nawet mu się to udało mimo jego gęby dotkniętej zmęczniem. - will wywrócił oczętami i westchnął - przecież wiem,że cię nigdy jeszcze nie puknąłem - popukał w blat stolika, tym samym wykonujac charakterystyczny gest, a propos pukania - aczkolwiek doskonale wiesz o czym mówię, bo oboje tego chcemy. czyż nie? - spojrzał na nią seksownie, lekko spode łba i oblizał seksownie usta *konor69* - ale tak, już wiem co mi zaraz powiesz, jestem frajerem z przerostem ego - dobrze,że nie prostaty eehehehe *żżp* w każdym razie posłał jej taki sam uśmiech, jak na początku posta xd

-dobrze, że jednak o tym wiesz. bo zachowujesz się jakby było zupełnie odwrotnie. christopher mówił mi coś przeczącego temu o czym teoretycznie tak doskonale wiesz - spojrzała na niego dosyć chłodnym jednak jednocześnie rozbawionym wzrokiem, bo dajmy na to, że christ się wsypał, że will po pijaku albo i nie zarzekał się, że zaliczył charlotte. dopiła kawę, odsuwając od siebie kubek i wstała, wygładzając jakąś ładną bluzkę z kilkoma guziczkami odchodzącymi od dekoltu - miło się gawędziło - dodała, dając mu do zrozumienia, że czas minął.

- co? o czym ten christ znowu pierdolił? - zapytał, nie wiedząc do końca o czym mówi lottie. kiedy ta wstała, dając mu do zrozumienia, że czas już się skończył, to will podniósł swoje szanowne cztery litery, rzucając na stół plik banknotów, niczym ruski mafiozo, albo po prostu uregulował rachunek jak człowiek, po czym jakby nigdy nic zapytał - odprowadzę cię do domu - oznajmił z łobuzerskim uśmiechem przyklejonym do twarzy.

-nie trzeba - odpowiedziała, zbierając swoje duperele i poszła z dumnie uniesioną głową.